Zonderlingen zijn er in vele soorten. Je hebt zwervers, rijke excentriekelingen, mensschuwen en de lui die psychisch in de knoop zitten. De overeenkomst die voor dit verhaal van belang is: het zijn vaak eenlingen. En er zit vaak meer achter hun uiterlijk en gedrag dan je op het eerste gezicht zou vermoeden. Een beetje Mr Wendallesque. Zo is het ook met wandelaar Mulder en de autistische Christopher Boone.

Twee boeken waarin een hond de hoofdrol speelt: De wandelaar van Adriaan van Dis en The Curious Incident of the Dog in the Night-Time van Mark Haddon. In beide gevallen is het de hond die de zonderling bij de hand neemt en over zijn grenzen meeneemt. De verder naamloze Le Chien uit De Wandelaar laat de door een erfenis rijke, smetvrezende mulder kennismaken met de wereld van zwervers en illegalen in Parijs. Een wereld die hij tot hij de hond leerde kennen meed als de pest. De vermoorde koningspoedel Wellington laat de autistische Cristhopher zijn grootste angsten overwinnen als hij op onderzoek uitgaat naar de dader. Niet alleen komt hij in nauw contact met vreemden, ook verlaat hij voor het eerst op eigen houtje de straat waarin hij woont.

Beide, overigens prachtige, boeken zijn duidelijk observaties van wat er allemaal voor zonderlings gebeurt in de wereld. In De wandelaar krijgen de illegalen een gezicht, een verhaal en worden zo mens. De mens is weer het object van de observaties van Christopher. De mens die praat in al dan niet goede metaforen, en daardoor eigenlijk niet zegt wat hij zegt. En ook deze observaties zijn weer zeer Mr Wendallesque: wie is er nou eigenlijk de zonderling?